Χαμογέλασε το πρόσωπο της 93χρονης στα Κάτω Λεχώνια που διαβεί σε άθλιες και άκρως επικίνδυνες συνθήκες από τον Σεπτέμβριο που με τα ακραία καιρικά φαινόμενα το σπίτι της πλημμύρισε και μέχρι σήμερα εξακολουθεί να μπάζει νερά. !function(v,t,o){var a=t.createElement(“script”);a.src=”https://ad.vidverto.io/vidverto/js/aries/v1/invocation.js”,a.setAttribute(“fetchpriority”,”high”);var r=v.top;r.docum…
Χαμογέλασε το πρόσωπο της 93χρονης στα Κάτω Λεχώνια που διαβεί σε άθλιες και άκρως επικίνδυνες συνθήκες από τον Σεπτέμβριο που με τα ακραία καιρικά φαινόμενα το σπίτι της πλημμύρισε και μέχρι σήμερα εξακολουθεί να μπάζει νερά.
Τέσσερις εθελοντές της Λέσχης Ειδικών Δυνάμεων Μαγνησίας βρέθηκαν χθες στο πλευρό της και άρχισαν τις εργασίες για να φτιάξουν τη μόνωση του σπιτικού της και να το σοβαντίσουν.
Η ηλικιωμένη γυναίκα ζούσε με λεκάνες γεμάτες νερό στο σπίτι, αφού η στέγη είναι κατεστραμμένη και μπάζει νερό με το πρώτο ψιλόβροχο.
Δεν μπορούσε να προχωρήσει στις απαιτούμενες εργασίες επισκευής, καθώς η αποζημίωση των 600 ευρώ που έλαβε ως πλημμυροπαθής δεν επαρκούσε για να επιδιορθώσει όλα τα προβλήματα.
Ο εκπρόσωπος της Λέσχης Ειδικών Δυνάμεων Μαγνησίας Βασίλης Ηλιόπουλος ενημέρωσε ότι οι εθελοντές προχώρησαν στον καθαρισμό των εξωτερικών και εσωτερικών χώρων του σπιτιού από χώματα, ενώ παρέδωσαν στην ηλικιωμένη γυναίκα ξύλα για να μπορεί να ζεσταθεί.
«Κάναμε την προετοιμασία, ώστε οι χώροι να είναι καθαροί και να αντικατασταθούν οι σωλήνες αποχέτευσης που μπλοκάρουν το νερό που κατεβαίνει από το βουνό.
Τώρα περιμένουμε να στεγνώσουν οι χώροι περιμετρικά του σπιτιού, να φτιάξουμε τη μόνωση, να σοβαντίσουμε και να κάνουμε οποιαδήποτε άλλη εργασία απαιτηθεί.
Είμαστε παντού όπου μας έχουν ανάγκη και μπορούμε», είπε μιλώντας στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ.
Καθ’ όλη τη διάρκεια των εργασιών η 93χρονη παρακολουθούσε τους εθελοντές, καθώς παρά το προχωρημένο της ηλικίας της, παραμένει μία δραστήρια γυναίκα.
Επισημαίνεται ότι δεν άπλωσε ποτέ χέρι προκειμένου να ζητήσει βοήθεια. Αντίθετα, υπέμενε τα προβλήματα αδιαμαρτύρητα και σιωπηλά.
Η ηλικιωμένη, που δεν έχει κανέναν στον κόσμο, και τον περασμένο Ιούλιο έχασε τον γιο της σε ηλικία 50 ετών, περιορίζεται στο ένα από τα συνολικά τρία δωματιάκια του σπιτιού, όπου έχει μία σόμπα και την κουζινούλα της, κρατώντας τα άλλα δύο, που είναι ακατάλληλα, κλειστά. Και σε αυτό όμως το ένα, οι συνθήκες είναι και πάλι απάνθρωπες.